"sevdiklerinin üzülmesi neden üzer?"

bu yazıyı ben yazmadım. yıllar önce, yanılmıyorsam 2002'de, white saint diye bir yer/ biri vardı nette, bir şekilde denk gelip okumuştum. o zamanlar daha 1, daha 1 neydik ki. saf? daha az görmüş? öyle ya da böyle, bende iz etmiş bir yazıydı. tekrar okuyunca aynı etkiyi yapmamasına şaşırmamam kartlamanın bir belirtisi olabilir mi?
belgelerimin derinliklerinden çıktı, buraya koyuyorum. referans verebilmek için googleladım, white saint yok, ama benzer (en azından uslubu) bir blog buldum: şu. eğer öyle değilse, umarım yazının gerçek sahibi bana kızmaz..

sevdiklerinin üzülmesi neden üzer

- sevdigin bir insanin üzülmesi neden üzücüdür?

- digerleri için cevap veremem ama bence empati... üzüntünü ben de hissediyorum ve senin o aciyi hissediyor olman beni üzüyor çünkü ben de hissetsem bana da aci verirdi...

- yani; hissetseydin sen de aci duyacagin için mi aci duyuyorsun?

- hissetseydim ben de aci duyardim bu yüzden üzülüyorum... az önce söyledigim bunun gibi birsey ve aslinda anlamsiz... hissetseydim diyorum; fazla hissediyorum ve bu da üzüyor...

- gerçekten hissediyorsan sen de zaten üzülüyorsundur bir adim ötesine gerek yok... ama ya gerçekten hissetmedigin birsey?

- aslinda su an hissettign aciyi fiziksel olarak hissetmiyorum... ama hissediyorum çünkü seni nasil etkiledigini görüyorum, seni öyle görmek de bana benzer bir aci veriyor...

- 'seni öyle görmek de bana benzer bir aci veriyor' iste bunun sebebi... nedir?

- çünkü seni seviyorum... tuzaga düstüm degil mi?

- bu soruya 'çünkü seni seviyorum' demek, sevgi ile sevginin sonucu olan 'karsindaki üzülünce üzülmek' kavraminin arasinda olup bitenlere kara kutu gözüyle bakmak oluyor... ben kara kutunun içini soruyorum...

- kara kutunun içindekileri bilmeyi isterdim... peki ben üzülünce sen niye üzülüyorsun?

- bir sebebi toplumsal 'meli mali'lar olabilir... sevdigin insani koru'mali'sin gibi seyler...

- digeri...

- sevdigin insan sende mental birseyleri doyuruyorsa, onun ölmesi veya sana kattigi mental seyleri katamayacak duruma gelmesi seni kötü hissettirir... bu yüzden karsindaki insan birazcik bile zarar görse (yani sana katamamaya dogru birazcik olsun yaklassa) sen de üzülürsün 'ya artik katamayacak olursa' diye...

- baska?

- sevdigin ve seni seven insanlar güven verir... onlardan uzaklasmak güveni azaltir ve onlarin üzülmesi uzaklasma ihtimalleri anlamina gelir...

- 2. açiklama oldukça mantikli ama yeterince kutsal degil degil mi?

- sen bir insani seviyorsun... ama günlük, normal haliyle seviyorsun çünkü bu haliyle algilaman sende bir takim anlamlar uyandiriyor 5 duyun ve fikirlerin ve spiritüel enerjileri tarafindan uyarildikça... onu üzgün görünce, hosuna giden ve alistigin sekilde uyarilmamaya basliyorsun ve bu seni de üzüyor... bir anlamda sigarasiz kalan birinin 'üzülmesi' gibi ve onun eskisi gibi, senin hosuna gittigi gibi olmasi için elinden geleni yapmaya basliyorsun...

- yani seni teskin etmeye çalismamin amaci sen gibi gözükse de aslinda kendim...

- belki... bu birine iyilik yapmaya benziyor... aslinda iyilik yapinca aldigin tepki (uyari) seni sevindirdigi (sende pozitif etki yarattigi) için iyilik yaparsin...

- ve bunun böyle oldugunu görmek de sana aci veriyor çünkü yeterince kutsal degil...

- bu sadece robotsal bir etki-tepki... haz ve aci gibi 2 kavram birakiyor sadece geriye ve bunlarin açiklandigini varsayarsak dogru bile denebilir... ama... karsilik beklemeden... bir karsiligi olmadan... bu nerede?

- belki de karsilik beklemek (belli limitler içinde) bu durum için gereklidir... 2 insan hiçbir sey bekleyerek bir arada olamaz...

- birsey beklemenin ötesinde bir yerlerde birsey beklememek yok mu? evet var... ama sistem içinde olamiyor iste... fazla birsey degismiyor aslinda... insan verdigini aslinda kendine verir... bu fark edilse bile ve sistem degisse de yine ayni nokta çünkü kendine vermek için disari veriyor sonuçta... hiç kendine bir katkisi olmadan disari vermek?

- sende olmayani baskasina veremezsin ya da yansitamazsin... o zaman 'bazi' seyler için karsilik beklemek belki de o kadar da yücelikten uzak degildir...

- evet bu dogru 'olmayani veremezsin'... ama ayni zamanda 'baskasinda (veya baskasinin) olmayan birseyi ona veremezsin'... bu durumda 'sende' veya 'onda' olmasinin bir anlami kalmiyor... bu durumda bu örnegin görevi bitiyor... çünkü 'sahiplik' kavrami giriyor isin içine... oysa 'biri üzülünce üzülmek'te idik...

- bu durumda sende ve bende sevgi olduguna göre üzülünce üzülmek anlamli hale gelmiyor mu?

- sevgi kutsal... ve sevgi üzülünce üzülmenin sebebi... dolayisiyla üzülünce üzülmek de anlamli... ama sevgi ile üzülünce üzülmek arasinda neler olup bitiyor?

- bilmiyorum bunu yasiyorum ama anlatamiyorum... su an hissediyorum ama ifade edemiyorum...

- pekala... ayni kulvardaki bir baska soru... aglayan bir yavru kedi gördügünde neden acirsin ona?

- bir kedi aç ya da üsümüs oldugu için aglar (yüksek ihtimalle) ve ben de aç olmanin ya da üsümüs olmanin ne kadar zor oldugunu animsarim... çünkü canli bir örnek vardir önümde ve üzülürüm...

- o halde bu yemek yerken bir böcek gördügünde midenin bulanmasiyla ayni sey... çünkü o böcegi yemis gibi düsünürsün kendini ve istahin kaçar... ayni sekilde 'ya ben de üsüseydim' ihtimali içini titretir... peki niye acidiktan sonra o kediyi alip evine getirip süt verirsin? ya da sicak bir yere götürürsün, varsa?

- çünkü bunu yaparak ileride sen ayni duruma düsersen bir baskasinin da senin için bunu yapma ihtimalini yükselttigine inanirsin... yani bir insan olarak sen bu duyguyu hissedip bunu yapiyorsan gelecekte de bir baskasi insan oldugu için ayni seyi hissedip senin için benzer birsey yapacaktir..

- olabilir; ama bu çok uzun bir zincir... sanki bu kadar uzun olmamali... ama; bunlar çok yakin duygular... sevdigin biri için üzülmekle yoldaki üsüyen yavru kediye acimak... belki de pisi pisiyi sevdigin sekliyle görmek için... ya da sevdigin 'sirin pisicik' imajindan uzak olup görmeyi bekledigin uyarilmayi alamadigin için... düsün; üsüyen bir hamam böcegine kimse acimaz, ama üsüyen bir pisicige herkes acir...

- o zaman aslinda nasil sorusunun cevabini biliyorsun... sevdigin insani 'her zamanki' haliyle deneyimleyememek aci veriyor çünkü onun her zamanki sana kendini daha iyi hissettiriyor; aldigin uyari, güven, vs sebebiyle...

- evet...

- bana oldukça mantikli geldi...